Ένας δάσκαλος έδωσε ένα μπαλόνι σε κάθε μαθητή, που έπρεπε να το φουσκώσει και να γράψει το όνομά του σε αυτό και να το αφήσει στον διάδρομο. Ο δάσκαλος μετά ανακάτεψε όλα τα μπαλόνια. Οι μαθητές είχαν 5 λεπτά για να βρουν το δικό τους μπαλόνι. Παρά την έντονη αναζήτηση, κανείς δεν βρήκε το μπαλόνι του.
Σε εκείνο το σημείο, ο καθηγητής είπε στους μαθητές να πάρουν το πρώτο μπαλόνι που θα μπορούσαν να βρουν και να το δώσουν στο παιδί που το όνομα του ήταν γραμμένο πάνω του.
Σε 5 λεπτά, ο καθένας είχε το δικό του μπαλόνι.
Ο δάσκαλος είπε στους μαθητές:
′′ Αυτά τα μπαλόνια είναι σαν την ευτυχία.
Δεν θα την βρούμε ποτέ αν όλοι ψάχνουν την δική τους. Αλλά αν νοιαζόμαστε για την ευτυχία των άλλων... θα βρούμε και τη δική μας." 🎈

Ο αγαπημένος μου κωμικός, ο Θανάσης Βέγγος, σπανίως μιλούσε. Μια από τις λίγες φορές που το έκανε, κατάφερε να περάσει το δικό του μήνυμα στον κόσμο. Σύμφωνα με τον αείμνηστο ηθοποιό «ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια. Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια. Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν. Χάσιμο χρόνου. Θα το δείς κι εσύ όσο μεγαλώνεις».
Η δική μου απάντηση στο ερώτημα ,τι είναι η ευτυχία;
Είναι ενα σπίτι, με τους ανθρώπους που αγαπάς μέσα του.
Ευτυχία είναι οι άνθρωποι που δεν πληγώνουν την αγάπη. Αυτούς να τους αγαπάτε περισσότερο.