SANI

06-12-2012, 12:49

Δε θα σε χάσω, μα θα μου λείψεις. Δε θα φύγεις, μα δε θα είσαι ούτε εδώ. Δε θα σε αντικρίζω, όταν το ζητώ, μείτε θα σε παίρνω αγκαλιά. Με πικρή καρδιά θα μετρώ τις μέρες να σε ανταμώσω. Οι αριθμοί είναι αμέτρητοι, μα τα δάχτυλά μου μετρημένα. Από το ένα ως το δέκα, οι ώρες κυλούν αργά... Με ένα αεράκι απαλό τη μορφή σου θα αναζητώ στο δικό σου άστρο. 'Κείνο που κάθε βράδυ φέγγει πιο πολύ απ' όλα. 'Κείνο που το αναζητείς κάθε που βραδιάζει... 'Κείνο που, τώρα πια, θα μου θυμίζει πάντα εσένα... Νοσταλγικά θα αναπολώ εμάς και με λαχτάρα θα περιμένω τη στιγμή που θα δημιουργήσουμε νέες αναμνήσεις... Όταν ξαναβρεθούμε...
Είναι ωραίο να σου λείπει ένας άνθρωπος... Καταλαβαίνεις πόση ανάγκη τον έχεις... Πόσο απαραίτητος σου είναι... Τα αμέτρητα καθημερινά πράγματα, που η ρουτίνα τα γεμίζει με σκόνη, έγιναν σπάνια και, πλέον, συλλεκτικά... Η συλλογή σου από στιγμές λευκαίνει, όσο γυρνάς σελίδες... Η καρδιά χτυπά δυνατότερα, ζητώντας σου να τις γεμίσεις... Σε περιμένω... Μου λείπεις... Μου λείπεις και τώρα που είσαι εδώ, αφού ξέρω το μετά... Μου λείπεις...
Τα υποκατάστατα δε θα είναι αρκετά για να νιώσουμε καλύτερα. Αυτό που θα μας κρατάει ζωντανούς είναι η προσμονή. Του ενός για τον άλλο... Η ανάγκη να κοιτάξω στα μάτια σου και να σε ρωτήσω αν μ' αγαπάς... Να νιώσω ξανά το χάδι σου... Το φιλί σου... Να σβήσω τη θλίψη από το πρόσωπό μου και να ζωγραφίσω πάνω του τη χαρά. Να διαγράψω από τη μνήμη μου τις στιγμές που ήμουν μόνη και σε περίμενα, για να δώσω χώρο στις στιγμές που θα ζήσουμε μαζί...
Τούτη είναι η ζωή μου μακριά σου. Ίσως και λίγο πιο πικρή. Μα δε με νοιάζει καθόλου, σαν ξέρω το τέλος... Εγώ και 'συ μαζί... Μου λείπεις...

δημιουργία

06-12-2012

τελευταία καταχώρηση

06-12-2012

απαντήσεις 0

προβολές 13053

Διάβασε και αυτά