κατηγορίες 
 Νέο θέμα

''Δήθεν''

 Αστεία & χιουμορ
SANI
SANI
03-02-2013, 13:07
Σχεδόν οι πάντες ομολογούν ότι δεν εμπιστεύονται πλέον κανένα κοινωνικό θεσμό ενώ με τη σιωπηλή τους αδιαφορία ευθύνονται για τα πολλά κοινωνικά "δήθεν".
Έτσι δήθεν έχουμε επίσημη εκπαίδευση και "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" χωρίς διδάσκοντες, βιβλία και με ελλείψεις στην υποδομή. Κι όμως η πολιτεία, οι σύλλογοι των διδασκόντων και των γονέων, οι μαθητές μένουν σχεδόν απαθείς.
Η εκπαιδευτική διαδικασία έχει σταματήσει κι όμως δεν ενοχλείται κανείς. Γιατί άραγε. Έχουμε τόσο πολύ χορτάσει τα υλικά αγαθά και τις απολαύσεις ώστε να μην χρειαζόμαστε πια την παιδεία; Πρέπει να στερηθούμε τη μόρφωση για να καταλάβουμε κάποτε την αξία της;
Το ίδιο συμβαίνει με την πολιτική όπου δήθεν κυβερνούν, δήθεν έχουν οράματα, δήθεν δείχνουν κοινωνική ευαισθησία, δήθεν εφαρμόζουν τους νόμους.
Επίσης, δήθεν δουλεύει η κρατική μηχανή, δήθεν εξυπηρετείται ο πολίτης, δήθεν ορισμένοι εργάζονται υπερωριακά εισπράττοντας παχυλούς μισθούς, δήθεν προστατεύεται ο πολίτης από τους κακοποιούς. Αλήθεια, ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δήθεν ενημερώνουν τον πολίτη, δήθεν κάνουν κριτική στην εξουσία, δήθεν προάγουν το διάλογο, δήθεν προσγειώνουν στην πραγματικότητα τους παραζαλισμένους πολίτες.
Και όλοι εμείς δήθεν είμαστε ευχαριστημένοι με τη δουλειά μας, δήθεν μας αρέσει η ζωή μας, δήθεν είμαστε πατριώτες αγνοώντας την ιστορία μας, δήθεν τηρούμε τους κοινωνικούς τύπους γιατί το απαιτεί η παράδοση!
Θα 'λεγε κανείς με ψύχραιμο μάτι αλλά και με ισοπεδωτική απαισιόδοξη διάθεση ότι έχουμε γεννηθεί για να προσποιούμαστε, ότι όλη μας η ζωή είναι μια ψευδαίσθηση της πραγματικότητας, ένας θεατρικός ρόλος σε μια φαρσοκωμωδία. Όλοι μας είμαστε πρωταγωνιστές και θεατές ταυτόχρονα, συγγραφείς του σεναρίου της ζωής που καταγράφεται στην ιστορία αλλά διόλου αντιπροσωπεύει την αλήθεια.
Οι άνθρωποι τελικά δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς προσωπικούς και συλλογικούς μύθους. Ακόμα κι όταν κάποιοι θελήσουν να ξεκόψουν από τη μάζα,
μένουν τραγικά μόνοι τους.
Η μετριότητα κυριαρχεί παντού, εμποδίζει την αξιοκρατία και την ανάδειξη του ποιοτικά ανώτερου. Όλη η κοινωνία μετράει και μετριέται αλλά η εικόνα της παρακμής δεν αλλάζει. Η ευθύνη είναι συλλογική για την παρακμή και η αδιαφορία ισοδυναμεί με ενεργητική συμμετοχή στη δημιουργία του κοινωνικού τέλματος. Είναι ντροπή μας να διαπιστώνουμε ψιθυριστά ότι "δέκα νονοί κυβερνάνε την πόλη μας, τη χώρα μας, την δουλειά μας, τη σκέψη μας, τη ζωή μας" και να το ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα. Πότε θα μιλήσει η σιωπηλή πλειοψηφία που τόσο θέλουν να την υποτιμούν;
Ας ελπίσουμε πως όχι ύστερα από μια ολοκληρωτική καταστροφή όπως μας δείχνει η ιστορία. Αφού όλα δηλαδή φτάσουν στο μηδέν τότε θα αρχίσει η ανάκαμψη. Η ευθύνη μπορεί να είναι συλλογική αλλά η μετάνοια είναι μόνο ατομική, διαρκής και καθημερινή. Έτσι θ' αλλάξει ο κόσμος κι όχι με μαγικό ραβδάκι.

δημιουργία SANI 03-02-2013
τελευταία καταχώρηση SANI 03-02-2013
απαντήσεις 0
προβολές 6148
Συνδέσου στον λογαριασμό σου, για να απαντήσεις σε αυτό το θέμα.
Διάβασε και αυτά