SANI

23-02-2013, 21:51

Ανασφάλειες παντού, κάποιες φορές χωρίς λόγο. Αναρωτιέμαι γιατί οι άνθρωποι απατούν ο ένας τον άλλο; Γιατί παντρεύονται, γιατί δεσμεύονται, αφού τους αρέσει να ξενοκοιμούνται; Γιατί έχουν δύο και τρείς ζωές παράλληλα; Γιατί παίζουν με τις ψυχές άλλων ανθρώπων; Λένε πως ο άνθρωπος που έχει την τάση να απατά τον σύντροφο του, βασικά έχει πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Προδίνει πρώτα τον εαυτό του και μετά τον άλλον. Άλλοι το αποκαλούν πειρασμό. Δικαιολογίες άλλο τίποτα, άμα ο άνθρωπος θέλει να κάνει κάτι. Τίποτα δεν τον σταματά, ούτε ο ίδιος ο εαυτός του. Μιλά ο εσώτερος εαυτός, φωνάζει ‘ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ’ αλλά εκεί στη κατηφόρα ολοταχώς, εθελοντικά να σπάσει το κεφάλι του στο τοίχο. Άμα δεν θες να μάθεις, όσο και να καείς, άστο. Απλά γεμίζεις εγκαύματα, μέχρι που μια μέρα δεν σε σώζει τίποτα και απλά έρχεται το αίσθημα της ντροπής και φωλιάζει για πάντα μέσα σου. Όταν γεράσεις και όλα θα είναι μάταια, μόνο τότε ίσως δεν θα σε νοιάζουν τα ‘εγκαύματα’. Ίσως και πάλι τότε να είναι χειρότερα, ποιος ξέρει.
Όχι δεν αισθάνομαι καθόλου απαισιόδοξη, ούτε αρνητική. Απλά δεν θέλω να γράφω πάντα για την ομορφιά της ζωής, τον έρωτα, την αγάπη, το παραμύθι, που ναι υπάρχει, αλλά όχι συνέχεια. Σκέφτομαι τώρα τα τριαντάφυλλα που είναι πανέμορφα και μυρίζουν σαν αγγέλοι. Κι όμως είναι περιτριγυρισμένα από αγκάθια. Το άσχημο αναπνέει δίπλα απ’ το όμορφο. Έτσι είναι ζωή. Όλα βαδίζουν πλάι-πλάι. Λύπες και χαρές… γέννηση και θάνατος… γέλιο και δάκρυ. Θέλω να μιλώ και για την ασχήμια της ζωής, να είμαι ενήμερη έτσι ώστε να μην την επιλέγω. Υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι μας που υποφέρουν, που ζουν στην ασχήμια. Ίσως κάπου πολύ κοντά, δίπλα μας.
Άμα ζεις ‘άσχημα’, μες την προδοσία, μέσα στο ψέμα, όταν τα επιλέγεις όλα αυτά, είναι σαν να επιλέγεις κάθε μέρα να κοιμάσαι σε λερωμένα σεντόνια. Να ακουμπάς το πρόσωπο σου σε λερωμένο μαξιλάρι. Πώς να κοιμηθείς? Μα κι αν ακόμα κοιμηθείς θα σε κατατρέχουν οι εφιάλτες απ’ τη ‘δυσοσμία’. Το καλύτερο μαξιλάρι για να κοιμάται κανείς, είναι η καθαρή συνείδηση. Μπορώ να καταλάβω πως ναι, άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε. Σίγουρα, είμαστε πολύ ατελείς για να μην κάνουμε λάθη. Και έπειτα μέσα απ’ τα λάθη μας, μαθαίνουμε, εξελισσόμαστε και ωριμάζουμε. Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι την επανάληψη. Πως γίνεται να θες να κάνεις το ίδιο λάθος; Και μάλιστα να το επαναλαμβάνεις, περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα. Τι σόι νους είναι αυτός?

δημιουργία

23-02-2013

τελευταία καταχώρηση

23-02-2013

απαντήσεις 0

προβολές 6417

Συνδέσου στον λογαριασμό σου, για να απαντήσεις σε αυτό το θέμα.

Διάβασε και αυτά