Ο ΑΝΔΡΑΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ

Ο άνδρας είναι από τα πιο "υψηλά" δημιουργήματα.
Η γυναίκα είναι η πιο "μεγαλειώδη" από τα ιδανικά.
Ο Θεός έφτιαξε για τον άνδρα ένα "θρόνο" , για την γυναίκα ένα "βωμό".
Ο θρόνος "εξυψώνει" , βωμός "αγιάζει".

Ο άνδρας είναι ο "εγκέφαλος", η γυναίκα η "καρδιά".
Ο εγκέφαλος "κατασκευ'αζει" φως, η γυανίκα "παράγει αγάπη".
Το φως "γονιμοποιεί", η αγάπη "αναστένει".
Ο άνδρας είναι δυνατός στην λογική.
Η γυναίκα είναι ακαταμάχητη στα δάκρυα.
Η λογική "πείθει", τα δάκρυα "συγκινούν".

Ο άνδρας είναι ικανός για πολλούς ηρωισμούς.
Η γυναίκα για πολλούς μάρτυρες.
Ο ηρωισμός σε κάνει "ευγενή", το μαρτύριο σε κάνει "μεγαλοπρεπή".
Ο άνδρας έχει την "υπεροχή".
Η γυναίκα την "προτίμηση".
Υπεροχή σημαίνει "δύναμη".
Η προτίμηση αντιπροσωπεύει το δίκαιο.

Ο άνδρας είναι "ιδιοφυία", η γυναίκα "άγγελος".
Η ιδιοφυία είναι "ανυπολόγιστη", ο άγγελος "απροσδιόριστος".
Η φιλοδοξία του άνδρα είναι η "υπέρτατη δόξα",
η φιλοδοξία της γυναίκας είναι η " ακραία αρετή".
Η δόξα καθιστά τα πάντα "μεγάλα", η αρετή καθιστά τα πάντα "θεικά".

Ο άνδρας είναι ένας "κώδικας", η γυναίκα ένα "ευαγγέλιο".
Ο κώδικας "διωρθώνει", το ευαγγέλιο "τελειοποιεί".
Ο άνδρας "σκέφτεται", η γυναίκα "ονειρεύεται".
Το να σκέφτεσαι είναι να έχεις το κεφάλι μιας" κάμπιας".
Το να ονειρεύεσαι είναι το να έχεις στο μέτωπο ένα φωτοστέφανο.

Ο άνδρας είναι ένας "ωκεανός", η γυναίκα μια "λίμνη".
Ο ωκεανός έχει το μαργαριτάρι που στολίζει,
η λίμνη το ποίημα που τυφλώνει.
Ο άνδρας είναι ο αετός που πετά, η γυναίκα είναι το αηδόνι που τραγουδάει.
Το να πετάς είναι να κυριαρχείς τον χώρο,
το να τραγουδάς είναι να "κατακτάς" την Ψυχή.

Ο άνδρας είναι ένας "ναός", η γυναίκα το "ιερό".
Μπροστά στον ναό "απογυμνώνουμε" τον εαυτό μας,
μπροστά στο ιερό "γονατίζουμε.
Τέλος :
ο άνδρας βρίσκεται εκεί που τελειώνει η Γη,
η γυναίκα εκεί που αρχίζει ο ουρανός.