Ένα μάθημα, για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να σεβόμαστε τις επιλογές των ανθρώπων που αγαπάμε... Ακόμη κι αν οι επιλογές τους κάποιες φορές μας πληγώνουν...
- Πήγαινε καλέ μου.
- Δηλαδή δεν με αγαπάς;
- Σ' αγαπώ πάρα πολύ.
- Θέλεις να φύγω;
- Καθόλου..!
- Δεν πονάς;
- Πονάω.
- Τότε γιατί δεν κάνεις τίποτα;
- Κάνω...!
- Τι;
- Σε σέβομαι! Αν μπορείς να κοιτάξεις τα μάτια μου που είναι δακρυσμένα, αν μπορείς να δεις την καρδιά μου πόσο σ' αγαπά...! Aλλά όλα αυτά τα βάζω μετά από τη δική σου ελευθερία. Πάνω απ' όλα εσύ. Εσύ τι θέλεις... Θέλω να κάτσεις κοντά μου επειδή μ' αγαπάς. Κάνε τις επιλογές σου. Εγώ θα είμαι πάλι μαζί σου κι ας είσαι μακριά.
-Μα πώς θα 'σαι μαζί μου; Εγώ φεύγω! Εσύ τι θα κάνεις;
-Θα' μαι μαζί σου!
-Μα πώς θα 'σαι μαζί μου; Αφού τώρα στρίβω στον δρόμο στο βάθος και χάθηκα πια.
-Θα 'μαι μαζί σου. Εγώ θα 'μαι μαζί σου. Γιατί εγώ θα σ' αγαπάω. Θα 'μαι εδώ, αλλά θα 'μαι εκεί. Θα 'μαι απαλά. Δεν θα 'μαι καταπιεστικά, ούτε ενοχικά, να σε πνίγω στις ενοχές, αλλά με απεριόριστο σεβασμό, με τεράστια υπομονή και πολύ μεγάλη αγάπη. Θα σε κυκλώνω, θα σε περικυκλώνω με την αγάπη μου... Μα εσύ θα είσαι ελεύθερος. Ελεύθερος να ζήσεις τη ζωή σου μακριά από μένα...
Μπορούμε να το κάνουμε αυτό;;;
Να περικυκλώνουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο, να το τυλίγουμε στην προσευχή μας, δίχως να καταπιέζουμε...; Να το αφήνουμε να ακολουθεί τα μονοπάτια που επιθυμεί, χωρίς να του κλείνουμε τους δρόμους; Ακόμη κι αν οι δρόμοι αυτοί οδηγούν μακριά από εμάς...
Ας ζητήσουμε συγνώμη σε όλους τους δικούς μας ανθρώπους, για την ανεπάρκειά μας στην αγάπη. Στους παρόντες και στους απόντες. Κι αν κάποιος δικός μας άνθρωπος, έρθει με μία τέτοια συγνώμη μπροστά μας, ας του απαντήσουμε με μία αγκαλιά... Η ζεστή αγκαλιά κάνει θαύματα..!
