Εμφάνιση ληφθέντων σχολίων από συγκεκριμένο μέλος:
Εισήγαγε τουλάχιστον 3 χαρακτήρες του username/ονόματος εμφάνισης του μέλους:
Φόρτωση των μελών…
Καταχωρημένα σχόλια στο προφίλ (16).
Εμφανίζονται σε αυτήν την σελίδα σχολίων:
23χρ.
a re bago me tis blakies sou re bago ti einai auta pou kaneis
07-09-2012, 10:53
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
nicko eimai o giorgos reeeeeeeee file o jadelfos tis zois
11-07-2012, 14:05
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
25χρ.
Μάνα μου τα, μάνα μου τα κλεφτόπουλα
Τρωνε και τραγουδάνε, άιντε πίνουν και γλεντάνε (2)
Μα ένα μικρό μα ένα μικρό κλεφτόπουλο
δεν τρωει, δεν τραγουδάει, βάι δεν πίνει δεν γλεντάει(2)
Μόν' τ' άρματα, μόν' τ' άρματά του κοίταζε
του τουφεκιού του λεει "Γειά σου Κίτσο μου λεβέντη"(2)
Πόσες φορές , πόσες φορές με γλίτωσες
απ' των εχθρών τα χέρια κι απ' των Τούρκων τα μαχαίria2
Τρωνε και τραγουδάνε, άιντε πίνουν και γλεντάνε (2)
Μα ένα μικρό μα ένα μικρό κλεφτόπουλο
δεν τρωει, δεν τραγουδάει, βάι δεν πίνει δεν γλεντάει(2)
Μόν' τ' άρματα, μόν' τ' άρματά του κοίταζε
του τουφεκιού του λεει "Γειά σου Κίτσο μου λεβέντη"(2)
Πόσες φορές , πόσες φορές με γλίτωσες
απ' των εχθρών τα χέρια κι απ' των Τούρκων τα μαχαίria2
18-04-2012, 21:08
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
kai afto to egraca gia plaka re
17-04-2012, 19:49
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
kala kai emena ti me niazi re
17-04-2012, 19:48
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
xaxxaxxxaxxaxxaxaxaxxaxxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaaaaaaaaaaa
16-04-2012, 17:46
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
Τα μακρινά φθινόπωρα έχουν θαμπώσει
Κάπου στο χωματόδρομο χάθηκε μια τιμή
Ανάμεσα σε δύο μπακαλοταβέρνες
Παράλληλες σειρές από αξιοπρεπή δράματα με γαλλικά κεραμίδια
Στα πεζοδρόμια αιδώς και καρέκλες
Μια παιδική σχεδία με ρόδες
Θυμάμαι τo nikosτης σιωπής
Να τηρηθεί παρακαλώ ενός λεπτού χαρά
Τo nikos της μελωδίας
Μα πώς να ζήσεις στην παράνοια των εικόνων
Να σε κυκλώνουν ρύποι ακουστικοί
Στο όριο του πόνου
Σε παγιδεύουν καθημερινά τα πλοκάμια των δρόμων
Εκείνη η πληθωρική υγρασία στις κόκκινες πνιχτές λέξεις
Καημοί που περιφέρονται σαν αδέσποτες σφαίρες
Θυμάμαι τo niko του καλοκαιριού
Τους παράξενους έρωτες σ' άγνωστη γλώσσα
Τις δροσερές φωτιές των θαυμάτων
Θυμάμαι τις ατέλειωτες Μαρίες των βιβλίων
Κάποια μικρή nokos που έχω ξεχάσει
Ανάμεσα στα φύλλα ενός βιβλίου
Σαν τις πεταλούδες.
Κάπου στο χωματόδρομο χάθηκε μια τιμή
Ανάμεσα σε δύο μπακαλοταβέρνες
Παράλληλες σειρές από αξιοπρεπή δράματα με γαλλικά κεραμίδια
Στα πεζοδρόμια αιδώς και καρέκλες
Μια παιδική σχεδία με ρόδες
Θυμάμαι τo nikosτης σιωπής
Να τηρηθεί παρακαλώ ενός λεπτού χαρά
Τo nikos της μελωδίας
Μα πώς να ζήσεις στην παράνοια των εικόνων
Να σε κυκλώνουν ρύποι ακουστικοί
Στο όριο του πόνου
Σε παγιδεύουν καθημερινά τα πλοκάμια των δρόμων
Εκείνη η πληθωρική υγρασία στις κόκκινες πνιχτές λέξεις
Καημοί που περιφέρονται σαν αδέσποτες σφαίρες
Θυμάμαι τo niko του καλοκαιριού
Τους παράξενους έρωτες σ' άγνωστη γλώσσα
Τις δροσερές φωτιές των θαυμάτων
Θυμάμαι τις ατέλειωτες Μαρίες των βιβλίων
Κάποια μικρή nokos που έχω ξεχάσει
Ανάμεσα στα φύλλα ενός βιβλίου
Σαν τις πεταλούδες.
16-04-2012, 17:44
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
opou kian pas
opou kai an eisai
ego panta tha se agapo
me agaph to patoooooomaaaaaaaaaaaaaaaaa...................
opou kai an eisai
ego panta tha se agapo
me agaph to patoooooomaaaaaaaaaaaaaaaaa...................
16-04-2012, 17:31
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
poios thn ebale thn foto
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
16-04-2012, 17:29
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
Μέσα στης καρδιάς το κέντρο,
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Το 'χω από μικρό παιδάκι,
κάθε χρόνος και κλαδάκι.
Είν' η ρίζα του βαθιά μου,
στην ψυχή, στα όνειρά μου.
Η σκιά του με πλακώνει,
θα το κάψω να τελειώνει.
Κι όλο σκάβω εκεί βαθιά μου,
να το βγάλω απ' την καρδιά μου.
Σ' ένα φόβο έχει ριζώσει,
νόμιζα πως θα με σώσει.
Μέσα στης καρδιάς το κέντρο,
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Κι από τους εφτά του κλώνους,
για καρπούς μου δίνει πόνους.
Έπαψα να το ποτίζω,
και τον κήπο να του χτίζω.
Η σκιά του με πλακώνει,
θα το κάψω να τελειώνει.
Κι όλο σκάβω εκεί βαθιά μου,
να το βγάλω απ' την καρδιά μου.
Σ' ένα φόβο έχει ριζώσει,
νόμιζα πως θα με σώσει.
Μέσα στης καρδιάς το κέντρο,
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Το 'χω από μικρό παιδάκι,
κάθε φύλλο και φαρμάκι.
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Το 'χω από μικρό παιδάκι,
κάθε χρόνος και κλαδάκι.
Είν' η ρίζα του βαθιά μου,
στην ψυχή, στα όνειρά μου.
Η σκιά του με πλακώνει,
θα το κάψω να τελειώνει.
Κι όλο σκάβω εκεί βαθιά μου,
να το βγάλω απ' την καρδιά μου.
Σ' ένα φόβο έχει ριζώσει,
νόμιζα πως θα με σώσει.
Μέσα στης καρδιάς το κέντρο,
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Κι από τους εφτά του κλώνους,
για καρπούς μου δίνει πόνους.
Έπαψα να το ποτίζω,
και τον κήπο να του χτίζω.
Η σκιά του με πλακώνει,
θα το κάψω να τελειώνει.
Κι όλο σκάβω εκεί βαθιά μου,
να το βγάλω απ' την καρδιά μου.
Σ' ένα φόβο έχει ριζώσει,
νόμιζα πως θα με σώσει.
Μέσα στης καρδιάς το κέντρο,
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Το 'χω από μικρό παιδάκι,
κάθε φύλλο και φαρμάκι.
16-04-2012, 17:24
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)